Vrouw met kat maakt stampij op de Antiek- en Boekenmarkt Den Haag

Mijn kat heet Toes.

Spreek uit: toos, want mijn kat had als aanlopertje zulke enge lange nagels dat'ie raar hoog op z'n tenen liep en ik hem daarom als naam het engelse woord voor tenen gaf.

Toes houdt van mooie dingen. 

Van mooie art deco glazen vazen in de vensterbank, van antieke Perzische tapijten, van mahoniehouten poten onder een Empire kast, van schone kippenlever om aan te lebberen en van hoge bomen om zich achter te verschuilen tijdens harde wind.

Toes komt graag op de Antiekmarkt in Den Haag,

niet persé voor de mooie dingen of de wind in de hoge bomen, 

maar omdat'ie anders alleen thuis zit van 06 tot 19 uur, 

20 weken, elke donderdag en zondag.

Ik zag op de Antiekmarkt een bekende, ik wilde al heel lang iets aan die bekende vragen, dus ik liep op die bekende af en Toes liep mee.

Ik stelde die bekende mijn vraag en kreeg zelfs de mogelijkheid om er nog één te stellen.

Nu ben ik geen lief blondje, ook geen domme, en ik heb een harde stem, geleerd op de boer waar ik vandaan kom, anders hoorde niemand je als je riep dat het eten klaar was, en mijn vragen waren nogal ... tja,....nu ja, niet lieflijk. Zoals ik riep als de boer weer eens zijn klompen niet had uitgedaan voor'ie de keuken binnenkwam. Niet van: wat een mooie klompjes, mag ik even je mooie klompjes buiten zetten, nee, wat doen die vieze klompen in mijn keuken, zo, op die manier, zet onmiddelijk die rotklompen weg !

Toen liep die bekende weg en verdween, zoals ook Toes dat kan doen, achter hoge bomen bij harde wind. Een politieagent, die in het gezelschap van die bekende verkeerde, zei nog tegen mij dat die bekende  
"..zich heus niet verstopte achter een andere bekende of een boom"

Toes trippelde nog een poosje achter die bekende aan, snuffelde aan het spoor van die bekende, mauwde wat tegen die hoge boom die slechts zachtjes in de wind wiegde en kwam kopjes bij mij halen. Of een zacht snoepje.

 De volgende marktdag liet die bekende van zich horen, via via. 
Die bekende vond dat ik stampij had gemaakt en had opdracht gegeven aan bekende minder bekenden, om mij terecht te wijzen.
Omdat die bekende mijn naam niet kende werd er door een bekende minder bekende gezocht naar:
een grijze boerendochter op leeftijd met kat, die stampij had gemaakt

Ik, niet Toes.
Toes maakt nooit stampij. 
Toes geniet van mooie dingen, bewondert de wind in hoge bomen en kijkt dan heel lief naar me. Snoepje graag !

Om de privacy van die bekende te waarborgen, ook al heeft die bekende een openbare, publieke, politieke functie, maak ik de naam van die bekende niet openbaar. 
Die bekende zou mogelijk stampij maken als ik het wel deed. 

tekst: Marx Warmerdam