Er werd thuis aangebeld.
De standhouder, ik noem hem X., reageerde via de intercom: "Ja?"
Een stem zei iets onduidelijks.
"Wilt u dat nog een keer zeggen", vroeg X.
De Stem: "Ik kom voor de winkel"
X.: "Hier is geen winkel"
De Stem: "Maar dit is toch ….straat nr....., ik kom wat ophalen"
X.: "Ik kom naar beneden"
X. doet zijn huisdeur achter zich dicht en gaat naar beneden.
Daar staat een meneer.
X.: "Wat kan ik voor u doen?"
De Stem werd F. uit Rotterdam en die was "toevallig in de buurt" en dacht "ik ga eens naar die winkel".
X.: "Hier is geen winkel"
F. had een vaas gezien op de Antiekmarkt en wilde die wel kopen.
X.: "Ik weet nergens van"
Om een lang verhaal korter te maken, F. bleef aandringen, wilde niet voor niets zijn gekomen, of het niet vandaag geregeld kon worden, misschien kon X. de vaas ophalen.
X. vertrouwde op zijn eigen gevoel en vertrouwde F. niet
X.: "U heeft dit adres gevonden, dan kunt u ook mijn email vinden en dan stuurt u een bericht over de vaas, die neem ik dan voor u mee naar de markt"
F.: "Daar kom ik nooit, kan het niet nu?"
X.: "Nee"
En nee bleef nee.
X. ging weer naar binnen en wachtte tot F. wegliep.
Toen stuurde X. een bericht naar de politie over het gebeuren, want hij wil voorkomen dat collega's wel een vaas willen verkopen aan iemand die zonder aankondiging langskomt.
