Het was niet zomaar een zondag,
die 19 augustus 2018, op de
Antiek- en Boekenmarkt Den Haag.
Er was verdriet.
We hoorden van het overlijden van onze collega Elfriede.
Het besef dat het leven zomaar anders kan lopen,
was te zien in de ogen van collega's
en te horen in de slechts weinige woorden die we konden vinden.
We waren stil en dachten aan haar.
En we hopen,
hopen en wensen dat het Leopold goed zal gaan...
Er was plezier.
We kregen prachtige tassen van de Promotie Commissie,
duurzaam, sterk en geweldig om te zien.
Ook de klanten wilden daar wel mee gezien worden !
Er was hulp bij pech.
Tegen zes uur, iedereen had er een lange dag opzitten,
schoot het mij in de rug. Geen stap kon ik meer zetten, laat staan tillen.
Mike, Jeanne, Ria, Fasso, Irma en Stef schoten te hulp:
zij pakten de handel in, maakten de kraam leeg,
laadden de bus vol en bedachten een plan.
Ik kreeg een pil en werd thuisgebracht door Mike,
die werd weer opgehaald door Stef,
samen reden ze weer naar het Lange Voorhout
om Jeanne en hun auto op te halen,
zomaar een uur later konden zij ook naar huis.
Ik had een half uur nodig om de trap op te komen,
nog wat pillen om te kunnen gaan liggen,
op doktersadvies nog meer pillen om de nacht door te komen
"en binnen een half uur moet u gaan bewegen mevrouw, doen hoor"
Dat deed ik.
Niet zomaar een maandag:
ik neem weer een pil of drie,
ik denk aan Elfriede hoe mooi ze een schilderij bij ons vond,
slechts een paar weken geleden,
en ik dank mijn collega's die me zo fantastisch hebben geholpen .
Tekst: Marx Warmerdam
