Als je lang genoeg wacht, geduld hebt en rustig blijft,
kan er soms een wonder gebeuren.
Terwijl ik al sinds 5 juli 2016 wacht op de begrotingen van de
Antiek- en Boekenmarkt Den Haag 2013,
die ik nu middels al 3 WOB's heb aangevraagd,
de laatste gericht aan Burgemeester en Wethouders van Den Haag,
met berichten van ontvangst en opgenomen als:
Gemeente Den Haag WOB/2016.209 - WOB/2016.338 - WOB/2017.26,
heb ik mijn gedachten verzet
Gemeente Den Haag WOB/2016.209 - WOB/2016.338 - WOB/2017.26,
heb ik mijn gedachten verzet
Ik droom van het nieuwe zomerseizoen, van de markttarieven die vorig jaar zo'n 55% omhoog gingen, dit jaar weer met een dergelijk percentage zullen worden verhoogd, van de opstelling die niet voorlopig kan blijken te zijn, over mijn vierkante meters die ik zal gaan halveren,
over mijn reden om op de markt te blijven staan of niet,
maar mijn gedachten dwalen gelukkig ook wel eens af.
over mijn reden om op de markt te blijven staan of niet,
maar mijn gedachten dwalen gelukkig ook wel eens af.
Er komt een vrouw bij een kraam. Ze is lang en staat recht.
Ze kijkt naar het aanbod op de tafel.
Haar ogen worden wat groter, haar rechter wenkbrauw trekt ze op.
Ze ziet achter de kraam de verkoper met een krant over zijn gezicht.
Een snurk flappert het papier.
"Meneer", zegt ze, "Meneer mag ik iets vragen?"
De krant beweegt. De verkoper schrikt overeind.
"Oe, ja zeker", stamelt hij wakker wordend, "Gaat u gang"
"U heeft een kraam vol muizen"
"Ja, een hele collectie niet waar? Daar van brons, daar van hout van een beroemde kunstenaar. Daar van de Blokker. Daar van porselein van Meissen. Dat zijn de duurste.
Oh, en daar Mickey made in USA by Marx & Co, die vind ik het leukst, want dat is mijn vrouw ook, maar die verkoop ik niet"
"Ik vind die die bewegen allerliefst, wat kosten die?"
De verkoper kijkt naar zijn kraam, van links naar rechts en weer terug, kijkt naar de rechte vrouw, krabt achter zijn oor en zegt:
"Die bewegen ?"
"Ja, die bewegen. Oeps daar valt er eentje van uw kraam"
De lange vrouw bukt, grijpt.
"Deze ook erbij"
De koopman met nog steeds zijn vinger achter zijn oor:
"Nou, geeft u maar een tientje"
De lange rechte vrouw pakt haar portemonnee.
"Ach ik heb geen geld, mag ik pinnen ?"
"Het spijt me, ik heb geen pin"
en de koopman vertelt voor de honderdste keer dat hij alleen 's zomers op deze markt staat, dat is 20 keer, en dat een mobiele pinautomaat daarom veel te duur is om te huren of kopen
en een smartfoondinges heeft 'ie ook niet.
en een smartfoondinges heeft 'ie ook niet.
"Maar neem uw muizen maar mee en als u nog eens op de markt komt brengt u mij dat tientje. Wilt u een tasje ? Wilt u ze er zelf indoen ?"
De vrouw neemt het tasje aan en pakt in.
"U bent een schat en ik kom beslist terug, ik ben hier erg blij mee"
Ze gaat weg, lang en recht.
Een buurmankoopman stapt op de verkoper af
"Wat doe je nou ?! Geef je dat zomaar zonder betaling mee ?!"
"Kijk" zegt de verkoper en ze kijken beiden waar de vrouw heen gaat.
"Soms gebeuren er vreemde dingen en soms moet je in wonderen geloven"
De vrouw stapt in een oranje pompoen
en schudt het zakje buiten het raampje leeg.
en schudt het zakje buiten het raampje leeg.
Ze zwaait met een twinkelstokje, ook naar de heren.
"Ik heb geen idee wat ze heeft meegenomen,
en mijn muizen bewogen echt niet"
Er groeiden muizen naast de koets,
die stapten er voor en zoefden er wobbeldewobbel mee weg.
Waarheid Of Buitengewoon
of een wet openbaarheid van bestuur
WOB
wobbel de wobbel de wobbel de wobbel
tekst: Marx Warmerdam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hartelijk dank voor uw reactie, de redactie zal uw bericht lezen en mogelijk plaatsen op het blog. Anonieme reacties worden niet geplaatst.